A History of SPRINGTIME MAGAZINE во КОЧИНЧИНА – Дел 1
Посети: 240
NГолем број новинари ветерани во 30-тите и 40-тите сигурно верувале дека самиот г-дин DIỆP VĂN KỶ бил човекот кој прв ја презел иницијативата за објавување на првото пролетно списание, по неговото придржување кон кругот на печатот - имено „Đông Pháp” thời báo (француски Индокина тајм магазин) на градскиот советник NGUYỄN KIM ĐÍNH во 1927 година.
AИако тоа списание беше во сопственост на NGUYỄN KIM ĐÍNH – негов уредник беше TRẦN HUY LIỆU – The Време на Đông Pháp (Сл.1) беше уникатното списание кое го зафати националистичкото движење – кое во тој момент стана крајно вознемирено – така што го обезбеди вниманието на масите кои го поздравија и читаа. Од таа причина, кон крајот на 1927 година, списанието Springtime Time, со скромен број страници и нормална големина, се појави, отпечатено во црвено-црни бои и веднаш беше распродадено.
Hдали содржината беше толку топло добредојдена од читателите? Дали тоа беше поради појавата на големи имиња на политичари како што се PHAN CHÂU TRINH, PHAN BỘI CHÂU или BÙI QUANG CHIÊU? Вистината се докажува сосема спротивно - тоа беше поради „ексцентричен" поет NGUYỄN KHẮC HIẾU со неговата песна „Уживање во пролетта" (Чи Ксуан). Читање на песната “Чаи Ксуннапишано во едноставен стил на 30-тите и 40-тите, најпрво би можеле да веруваме дека тој ни го пренесува задоволството и инспирацијата на пијаница кога ќе ја испразни чашата вино со една голтка, но спротивно на нашето верување, тој всушност бил правење, прелиминарно сумирање на сите различни начини на уживање во пролетта низ сите историски периоди, од Кина до нашата земја. Сето тоа со хуманистички, политички и воени сетила..., со цел да се разбуди патриотизмот.
AВо тој временски период, иако веќе ослободен од врските на кинеската и кинеската транскрибирана виетнамска литература, овој поет кој се стремел да води француски начин на живот и да научи да зборува француски, сè уште не можел да раскине со својата „паралелни конструкции“ дојде појавата на Тон Чунг (Чудотворно ѕвоно) пролетно издание во 1929 година – Жално е што на Тон Чунг беше краткотрајна; се појавил на 7 јануари 1929 година и починал многу млад на 25 март 1930 година.
The Тон Чунг дневниот весник имаше пар шеми многу ценети од неговите читатели во тоа време:
"Одекнува утринското ѕвонче кое на нашите сонародници им ги пренесува најубавите желби за трите среќни Тат дена. Бидејќи сме премногу вознемирени и исполнети со љубов кон нашата стара земја, се надеваме дека ќе имаме многу добри можности во овие пролетни денови".
A сличен случај беше и оној на TRẦN THIỆN QUÝ – кога беше задолжен за Трунг Лап (Непристрасно) секојдневно, тој беше многу ценет од читателите, но кога се приклучуваше на Кан Луан, малку по малку ја изгуби таа благодарност.
Tтој пролетен број – објавен во таа пролет – иако разработен и разубавен – сепак мораше да ја сподели судбината на нацијата низ секој различен историски период. Првиот беше периодот на економска криза - и во пролетниот број објавен на 14 февруари 1931 година, авторот NGUYỄN VĂN BA, уредникот, се пожали на бедата на луѓето во Кочин Кина во својата статија со наслов: „Такт од минатата година и празникот оваа година“. Ајде да препрочитаме еден пасус, исполнет со песимизам, во неговата статија за да можеме да го споредиме со параграф кој сака живот. Тан Đа NGUYỄN KHẮC HIẾU напиша во својата статија со наслов: „Уживање во пролетта", претходно споменато.
"... Додека уживавме во последното тет време, сите бевме сигурни дека ќе можеме да уживаме во овогодинешното време, но навистина не очекувавме дека ќе биде вака. Минатата година немавме време како оваа година и да ја кажеме вистината, никогаш не сме имале слично време во историјата на Кочин во Кина.".
Колку е тажно времето оваа година?
Колку е тажно ова време Tân Vi Tết?
Iво 30-тите немаше многу весници напишани во „quốc ngữ" (латинизиран национален јазик), иако книжевната јавност се запозна со латинизираните зборови. Меѓу тие ретки весници, на Thần Chung дневно беше најистакнат.
Aмеѓу групата новинари кои пишуваат пролетни весници и списанија Công Luận (Јавно мислење) дневниот весник имаше забележителен водечки принцип: да има посебна група уредници за секое пролетно издание - на пример, специјалното пролетно издание од 1931 година го напишаа уредниците NGUYỄN VĂN BA и PHÚ ĐỨC. Со следните пролетни специјални изданија дојде редот на VÕ KHẮC THIỆU, DIỆP VĂN KỶ, а потоа TRẦN THIỆN QUÝ.
Aиако ценети од читателите додека сè уште беа со Thần Chung дневно - На група Kỷ, престиж на Ба биле намалени кога отишле да работат за Công Luận дневно.
"... Не помислувајте на далечни денови, од последната Тан Ви година (1871) до сега, откако беа под францускиот протекторат, сите во Кошин Кина живееја среќно, и секој пат кога доаѓаше Тат, луѓето пиеја за среќно да се поздрават. пролетта до минатата година (1930), кога атмосферата и сцените не беа толку среќни и раздвижени како во минатото, но сепак можеше да се види од седумдесет до осумдесет проценти од атмосферата на Тат.
Секој роден на оваа земја би го препознал тоа. Сепак, сè е променето во овој Tân Vi Tết време, може да се каже дека минатата година имавме десеткратно активности додека оваа година немаме само една. Минатата година, продавница што продава свила на улицата Катинат можеше да продава секој ден по четири или петстотини пијастри свила, оваа година можеше да продава само триесет или четириесет пијастри дневно. Сите се жалат на средба со загуба... "
"... Друга причина за ваквата состојба се неволјите што се случуваат од минатата година".
Bтреба да знаеме дека не сите пролетни весници и списанија паднаа во „уморен и тажен“ ситуацијата, како што некои од нив, со своите далекусежни ставови, предвидуваа убава иднина. Ајде повторно да прочитаме една страница од Trung Lập (Непристрасно) пролетно издание напишано од TRẦN THIỆN QUÝ и објавено на 21 јануари 1933 година. Тој позајмил една француска изрека за да раскаже за промените на просперитетот и падот, шансите и несреќите - како вечна филозофија.
"... Французите имаат една изрека која вели: „Тоа е лош ветер кој не дува никого добро“. Овде, доброто прилично бавно доаѓа, но сите препознаваат дека навистина постои.
„Ако не, тогаш нашите анамејци сега знаат како да произведуваат сапун, да ткаат чорапи, да прават дрвени чевли и да прават кожни чевли; толку многу занаети кои порано биле резервирани за Кинезите. А ако не, како тоа нашите анамејци сега знаат да отвораат ресторани, кафулиња и да продаваат кинеска супа и кинески тестенини".
A неколку години подоцна, на прес беше доделена многу „слобода“ па стана доста развиен особено во годините 1938-1939 година. Меѓутоа, кога избувна војната, многу весници беа суспендирани со многу новинари уапсени и затворени. На прес падна во драматична ситуација. Во тоа време луѓето можеа да гледаат само одредени весници како на пр Điện Tín (Дејли Телеграф), Саи Гон (Саигон), Truyền Tin (Комуникација) Дан Бао (Народен весник).
Wво однос на Дан Бао (Народен весник) - коментатор BÙI THẾ MỸ објави 3 последователни пролетни прашања: во 1940-1941-1942 година. Покрај нив, списанијата на ĐẶNG NGỌC ÁNH и MAI VĂN NINH објавија 3 изданија во последователните години 1943-1944 и 1945 година.
Iѓ на слабиот дух“тон“ беше откриено во време на економска криза, а потоа, кога дојде воениот период, истиот тон сè уште им служеше на масите со нивната огорчена психологија. Ајде да препрочитаме статија објавена на Ệiện Tín во 1945.
"... Само луѓето кои се засолниле под ров можеле да знаат колку длабока е земјата; и само оние кои отишле на море можеле да знаат колку е огромно морето. Во овие последни 6 години нашата земја беше слична на брод што се издвојува до морето, додека во внатрешноста има уште мал ров за засолниште.".
PНесовршеноста на луѓето се состои од размислување дека другите луѓе се поблагословени од нив самите, додека всушност, секој ден, тие добиваат многу повеќе благослови од нивните ближни. Колку и да е мал благословот, треба да се чувствуваме среќни што го имаме, бидејќи тој е создаден од самите нас, исто како што засолништето, иако тесно, сепак се бори со притисокот на ветрот, како и со острите фрагменти од бомбите.
Tшапка беше ситуацијата во Кочин-Кина за која HỒ BIỂU CHÁNH е еден од историските сведоци.
Lгледајќи кон Ханој - колевката на целата нација - новинарите имале преку списанијата како што се Три Тан (Знаење за новото), Thanh Nghị (Јавно мислење), Trung Bắc Chủ nhật (средна и северна недела) остави зад себе за наш профит обилно богатство на документи, користени за прес Книжевни кругови. Директно кажано пролетните прашања на Trung Bắc Chủ nhật, Phong Hóa Нгаи Неј го освои умот на кинеските читатели Кочин.
... е ажурирано…